Στην προηγούμενη ανάρτηση χρησιμοποίησα την αρχή από τον περίφημο λόγο του Λυσία για τα παραδείγματα. Στην Αναγέννηση, αλλά και αργότερα, οι λόγοι του Λυσία ήταν από τα βασικά κείμενα για τη μάθηση των ελληνικών (δεν τα έλεγαν «αρχαία ελληνικά» τότε, αλλά σκέτα «ελληνικά»). Σήμερα το πρωί προετοιμαζόμουνα για ένα εργαστήρι και μια ομιλία που θα δώσω στο TDC σε λίγες βδομάδες, και έπεσα πάνω στην έκδοση του Λυσία από τον Henri Estienne, του 1570: ένα πανέμορφο βιβλίο (πέντε πόντους πιο ψηλό από Α4, για να πάρετε μια ιδέα από την κλίμακα) με τα περίτεχνα ελληνικά του Garamond. (Συγκρίνετέ τα όμως και με τα γράμματα του Granjon).
(Για το αρχείο υψηλής ανάλυσης: κλικ στη φωτογραφία, και μετά στον υπότιτλο)
Να όλη η σελίδα:
A postscript on Lucian
In the previous post I used the opening from a speech by Lucian to talk about some typefaces supporting polytonic Greek. From the Renaissance onwards, Lucian’s texts were considered good sources for learning Greek (n.b. At the time Greek was just plain “Greek”, not “Ancient Greek”). This morning I was preparing some material for my upcoming TDC Salon talk and Greek workshop, and took out Henri Estienne’s 1570 Lucian: a beautiful book (about four inches taller that Letter size, to give you a sense of its scale) set in Garamond’s ornate Greek. (Do compare these types with Granjon’s Greek, though.)
(For the hi-res images: click on the image, and then on the subheading.)